Backpacken in Brabant: Te voet over het Pelgrimspad van Den Bosch naar Oisterwijk

De Nederlandse variant van de Camino is een tweedelig lange-afstand-wandelpad (LAW 7) tussen Amsterdam en Maastricht, waarbij het tweede deel van de route Den Bosch als startpunt heeft. En zo komt het dat ik in alle vroegte met mijn wandelschoenen voor de deuren van de Sint-Janskathedraal sta. Ik neem gauw een kijkje in de grote trots van Den Bosch en ga dan op zoek naar de eerste markeringen die me de weg wijzen. Via de oude stadsmuren en bastions loop ik al binnen een paar minuten tussen de klaprozen in natuurgebied Bossche Broek. Hardlopers en hondenuitlaters groeten me links en rechts, tot ik uiteindelijk de stad echt achter me laat en slechts een enkele wandelaar overblijft.

Het Pelgrimspad staat goed gemarkeerd met rood-witte strepen. Houd er alleen rekening mee dat deze route niet exact overeenkomt met de officiële Camino route, die te herkennen is aan de blauwe markering met een gele schelp of pijl. In tegenstelling tot de Camino leidt het Pelgrimspad je ook langs een aantal bezienswaardigheden in de omgeving en dat maakt het wandelen eigenlijk nog veel leuker.

Als na Den Bosch de twee routes even splitsen, volg ik daarom de rood-witte markering en kom zo al gauw aan bij Fort Isabella. Voor vertrek zocht ik deze plek tussen Den Bosch en Vught op internet even op, want ik had er nog nooit van gehoord en bleek daarin niet de enige. Ik werd er alleen maar nieuwsgieriger van want Fort Isabella werd in de 17^e eeuw gebouwd als onderdeel van de Zuiderwaterlinie, in de 20^e eeuw getransformeerd tot kazerneterrein en heeft sindsdien allerlei doeleinden gehad. Inmiddels is het terrein volop in ontwikkeling als zogenaamde buitenstad en vind je er een scala aan creatieve ondernemingen en ambachtelijke werkplaatsen.

Bij de poorten zie ik als eerste het grote terras van restaurant Pannûkoek en Osteria Ciao Bella. Ideaal voor een wandelpauze. En het leukste: alles hier heeft een verhaal. Zo vertelt Mijnske van Ciao Bella me dat het restaurant gevestigd is in de voormalige kantine van de kazerne. Op haar aanwijzing loop ik een rondje over het terrein, ga af op de geur van koffiebranderij Pure Flavor en zwicht uiteindelijk voor een kleine lunch bij de Brabantsche Worstenbroodjes bakkerij. Wie net als ik nieuwsgierig is naar de verhalen achter Fort Isabella, kan de gratis app Knooppunt Vught downloaden en voor 1 euro de route Regiment Wielrijders aanschaffen. Via augmented reality beleef je dan op unieke wijze de historie van het terrein.

Tijd om mijn tocht te vervolgen, die me leidt door de gevarieerde natuur van de Vughtse Lunetten maar bijvoorbeeld ook langs Nationaal Monument Kamp Vught en de Fusilladeplaats. Wanneer ik die passeer heb ik niets dan groen in het verschiet. De etappe van het Pelgrimspad eindigt namelijk na 19 kilometer in Haaren maar ik wandel nog een stukje van de tweede etappe richting de Kampina, waar ik ook zal overnachten. Dit grote natuurgebied dankt haar naam aan het Romeinse ‘Campina’, dat woeste grond betekent. En voor Nederlandse begrippen is de natuur hier inderdaad wild ­–of misschien passender: weelderig. In de Kampina slalommen beekjes en struinen reeën, IJslandse paarden en wilde runderen vrij rond. Heb je heel veel geluk, dan kan je hier zelfs een edelhert tegenkomen. Vandaag houdt het bos voor mij de wilde dieren verborgen, maar één van de mooiste wandelgebieden die ik ken, dat is het zonder twijfel.

Gelukkig zijn deze laatste kilometers van vandaag ook het mooist want ze zijn zeker het zwaarst. De lange afstanden zoals ik ze twee jaar geleden aflegde, ben ik duidelijk verleerd. Ik plof neer op een van de vele bankjes in het bos, want in mijn rugzak wacht een souvenirtje dat ik meenam uit Den Bosch: een Bossche Bol van Bakkerij Royal. Niet zomaar eentje, want hier maken ze de mini variant. En dat komt goed uit, want ze hebben ook verschillende smaken. Ik koos voor de veel te lekkere karamel-zeezout Bossche Bol maar onder andere zomerfruit of witte chocolade-framboos ligt er ook in de etalage!

De Kampina is waar ik het Pelgrimspad verlaat voor de afslag naar mijn accommodatie. Hoewel het centrum van Oisterwijk vlakbij ligt, ben ik omringd door stilte en natuur als ik het terrein van de gloednieuwe Kampinastaete zie liggen en eigenaresse Charlotte me tegemoet komt lopen met een “Welkom, wat fijn dat je er bent”. En daar kan ik me in één oogopslag alleen maar bij aansluiten. Wat fijn dat ik hier ben. Ruim verspreidt over een terrein vol varens, waterlelies en wilde bloemen, staan cottages die zo uit een sprookjesbos lijken geplukt. Ik word begeleid naar mijn knusse maar luxe huisje, compleet met comfortabele bedstee, badkamer en vlonderterras met loungestoelen. Want slapen in de natuur, dat hoeft niet back to basic te betekenen, zo bewijst Kampinastaete. Charlotte, die zelf opgroeide op deze plek en twaalf jaar lang het naastgelegen Boscafé runde, transformeerde de gedateerde camping op dit terrein tot het smaakvolle natuurparadijsje dat het nu is.

Het fijne aan overnachten in de natuur vind ik het slapen gaan en opstaan met de zon. Dus nog voordat het helemaal donker is kruip ik de bedstee in met ritselende vogeltjes en tikkende regen op het dak. Wakker worden doe ik de volgende ochtend samen met de natuur én een heerlijk ontbijt op mijn terras, dat vanuit het Boscafé voor alle gasten wordt bezorgd. Wat zou het heerlijk zijn om hier een paar dagen te blijven. Wandelingen maken maar ook gewoon genieten van een goed boek en glas wijn. Daarvoor zal ik terug moeten komen, want nu vervolg ik mijn wandeltocht naar het centrum van Oisterwijk. Niet rechtstreeks maar via een deel van de Verrassende Vennenroute door de Oisterwijkse Bossen en Vennen, die Charlotte voor mij uitstippelde op een kaart.

En die route blijkt meer dan mooi. Het gebied is niet groot, maar vol variatie tussen bossen, vennen en heide. Ik schiet een paar fotootjes die door anderen later worden aangezien voor de Amazone. Ja, backpacken in Brabant is echt zo gek niet. Bovendien vind je hier veel mooie rustplekken, leuke bosrestaurants en een bijzonder natuurtheater waar ik even plaatsneem voor een pauze. Bij het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten vind je de routekaart waarmee ik op pad ben, maar ook nog talloze andere wandel- en fietsroutes door dit gebied. Na een kilometertje of tien, zigzaggend door de bossen en vennen, komt voor mij het centrum van Oisterwijk in zicht.

Het is een sfeervol centrum vol goede restaurants, kleine boetiekjes en chique modezaken. Ik wandel nog een stukje door, want een echte aanrader in Oisterwijk vind je vlak bij het station. Wat ooit Europa’s grootste leerfabriek was, is nu een creatief bolwerk met plek voor allerlei ondernemers. Iedere eerste dinsdag van de maand kan je een rondleiding door het gebouw krijgen om er het verleden en heden te verkennen. Ben je er niet op een dinsdag, zorg dan dat je in elk geval een bezoekje brengt aan Bij Robèrt; de bakkerij en winkel van meester patissier en boulanger én Heel Holland Bakt jurylid Robèrt van Beckhoven. Een lange gang leidt je naar de winkel. Mocht je hierbij in de wachtrij komen te staan, dan is dat helemaal geen straf want je krijgt via de ramen ondertussen een kijkje in de bakkerij, waar Robèrt en zijn collega’s echt de heerlijkste dingen maken.