Halte Zeeland | Wachtpost 30

Hoe houden we het spoor veilig? Tegenwoordig doen we dat met seinen en slagbomen. Maar vroeger hadden de spoorwachters en -wachteressen daar een belangrijke rol in. Ongeveer elke kilometer spoor had een wachtpost. De wachter moest de veiligheid een kilometer voor en een kilometer na zijn wachtpost in de gaten houden. Dat deed hij door via telegraaf of morsecode te communiceren met de aangrenzende spoorwachters. Zo voorkwamen ze treinbotsingen. Vanaf 1884 werd deze plek ook een halte, waar passagiers konden in- en uitstappen. Er was zelfs een simpel café in de voorkamer van de boerderij die tegen over de halte stond. De halte deed dienst tot 1946. Het wachthuis is tegenwoordig een woonhuis, met in de voortuin een stuk spoor en dicht bij het rood-witte Andreaskruis van de voormalige spoorwegovergang.