Vanuit de ruwe steen, zoekt Paula naar de aanwezige inhoud. Zo tracht ze een harmoniërende vorm te vinden tussen de steen en het uiteindelijk…
Vanuit de ruwe steen, zoekt Paula naar de aanwezige inhoud. Zo tracht ze een harmoniërende vorm te vinden tussen de steen en het uiteindelijke resultaat. Bijna altijd kapt zij menselijke figuren, meestal in een sociale context, vaak speelt verbondenheid daarbij een sleutelrol. Bij de eenlingen zoekt ze vooral naar houding en emotie. Soms bewegen deze figuren zich op de rand van het spanningsveld, dan weer lijken ze bevroren in hun houding. Tot slot is voor haar de eenheid “Beeld en Sokkel” fundamenteel. Stenen willen graag voorzichtig veroverd worden. Stenen zijn zelfbewust en een tikkeltje zelfgenoegzaam. Ze wachten, gesloten, heimelijk en maagdelijk, op de verleiding, de omsingeling, de ontdekking door het oog van het hart van de beeldhouwer. Dit is het avontuur dat Paula deed besluiten haar Keramiek tijdperk af te sluiten en haar ziel voortaan in zo'n brok onvoorspelbare steen te leggen.
De beeldentuin is het gehele jaar geopend, maar het is verstandig vooraf even een telefoontje te plegen, zodat je niet voor niets komt.
