'Silencing Voices' Willy Looyen

De installatie Silencing Voices vindt haar basis in mijn onderzoek naar de geschiedenis van het monddood maken van vrouwen. Dit onderzoek strekt zich uit van de mythe van Tereus en Philomela, beschreven in Ovidius’ Metamorfosen, tot de middeleeuwse schandmaskers die vrouwen opgelegd kregen. Van vrouwen die opgesloten werden in psychiatrische inrichtingen omdat zij te zelfstandig waren, tot de Magdalena Laundries en in Nederland de meisjes van de Goede Herder.

De installatie verbeeldt deze geschiedenis op associatieve wijze bestaande uit katoenen draad, divers textiel, zeep, leer, kaarsvet, papier en ijzer. Daarnaast presenteer ik DE WAND, een muur samengesteld uit teksten, foto’s, tekeningen en eerdere werken.

Silencing Voices maakt deel uit van het bredere project The Anarchy of Silence Between Two Points in Time, dat de betekenis van stilte in onze tijd onderzoekt. De stilte in John Cage’s 4’33” verbond ik met de zes minuten en twintig seconden zwijgen van Emma Gonzalez tijdens March for Our Lives. (Gonzalez was getuige van een schoolshooting in Amerika die exact 6.20 minuten duurde, en koos ervoor dit zwijgen als toespraak in te zetten.) Deze twee stiltes bracht ik samen in de titel The Anarchy of Silence Between Two Points in Time. In 2024 toonde ik werk uit deze residentie in Huis de Pinto: Silent Words, blinddrukken met citaten zoals Though silent, I speak, geïnspireerd door Gonzalez’ statement.

Tijdens mijn residentie in 2024 in het huis van de Nederlandse componist Simeon ten Holt begon mijn onderzoek naar stilte in relatie tot politiek, psychologie, feminisme, racisme en communicatie. Wat betekent stilte in hedendaagse samenlevingen? Met The Anarchy of Silence Between Two Points in Time wil ik laten zien dat stilte nooit eenduidig is. Het project verbindt persoonlijke associaties met maatschappelijke vragen: wat betekent stilte in politiek, activisme en ons dagelijks leven? Stilte kan een vorm van verzet zijn, maar ook een manier om onrecht in stand te houden. Tegelijkertijd kan het doorbreken van stilte – zoals bij de MeToo-beweging – een daad van emancipatie en collectieve kracht zijn. Die dubbele betekenis – het verlangen naar stilte én de angst ervoor – onderzoek en verbeeld ik in verschillende vormen.

In mei 2025 werkte ik in het Abdijatelier in Heeswijk-Dinther aan The Blue Wall of Silence. Dit werk verwijst naar de code van stilte onder Amerikaanse politieagenten, opgebouwd uit 96 A5-vellen met namen van door politiegeweld omgebrachte zwarte Amerikanen. In januari 2026 zet ik dit onderzoek voort tijdens mijn residentie bij UNPACK Havana met het project In the Distance of the Quiet.

Vernissage: zaterdag 22 november vanaf 15:30 uur.
Finissage: zondag 21 december vanaf 15:30 uur.

De toegang is uiteraard gratis en u bent van harte welkom.

Verder is het Hedendaags Kunstkabinet geopend op elke zaterdag en zondag tussen 12:00 en 17:00 uur of op afspraak.