De Witte Vos fietsroute | Sagen & Legenden

Routeverhaal

• Begin 20e eeuw leefden de inwoners van Reusel en omstreken in grote armoede. Er was een groot tekort aan alles. Om toch geld te kunnen verdienen voor hun gezinnen, begonnen de Reuselnaren met ‘smokkelen’. ’s Nachts staken ze stiekem de Belgische grens over met allerlei Nederlandse goederen, die ze in België voor veel hogere prijzen verkochten. En andersom. 
• Een ambachtsman werkt hard in de Karel 1 Sigarenfabriek in het Kempische grensdorp Reusel (6). Maar zijn baas zegt: “Sorry jongen, het gaat slecht met de zaak. Er is een groot tekort aan grondstoffen. Ik moet je laten gaan.” Na zijn ontslag komt de ambachtsman radeloos thuis. “Hoe moet ik mijn gezin nu onderhouden?” Hij ziet maar één optie. “Ik begin met smokkelen.” Voorzichtig verstopt hij een eerste doosje sigaren onder zijn kleren. Dan loopt hij zenuwachtig naar het tramstation (3). Hier gaat voedsel, vee en materiaal de Belgische grens (5) over. “Als het me lukt om dit doosje over de grens te smokkelen, lukt het me vast ook met grotere spullen!” Zijn vrouw lacht: “Je bent zo sluw als een vos.” 
• Binnen de kortste keren staat de ambachtsman bekend als de ’Witte Vos.’ Bij het douanekantoor groet hij vriendelijk de wachthoudende commiezen, zoals grenswachten in die tijd heetten. “Goedemiddag heren, lekker weertje vandaag hè!” Al kletsend kuiert de Witte Vos de grens over. “Wat een makkie! Dat ga ik grootser aanpakken.” Hij koopt wat tabak bij vrienden van de sigarenfabriek. Elke dag een beetje meer. Totdat hij genoeg heeft om de grens over te smokkelen. Snel verbergt hij de lading tabak onder de stilstaande Vlaamse tramstellen, tussen de wielen. Vlakbij het douanekantoor. De tram vol tabak rijdt vrolijk België binnen, en de Witte Vos loopt er lachend achteraan. 
• Het smokkelen loopt op rolletjes. Totdat er op een dag een zak tabak uit de tram valt. De hoofdcommies ziet het en gaat op onderzoek uit. “Wat zit daar nu tussen die wielen? Kom mannen, doorzoek dat tramstel eens!” En wat vinden ze daar? Een tram vol tabak! De Witte Vos vlucht natuurgebied Het Beleven (7) in. Hij moet op zoek naar een nieuwe grensovergang en een nieuwe verstopplaats. Maar geen paniek, want de smokkelaar heeft al weer een nieuwe list bedacht… 
• Bij Grenspaal 204 (8) probeert hij het opnieuw. Niet met tabak, maar met Kwatta: BelgischNederlandse chocolade. De repen verstopt hij in holle broden. In ieder brood 500 gram Kwatta. “Jackpot!”, denkt de Witte Vos. Met een kar vol brood wandelt hij naar de grens. Een commies houdt hem tegen en schampert: “Dit trucje ken ik al.” De commies pakt een mes en snijdt een van de broden open. “Pats!” Daar valt een reep Kwatta op de grond.
• De commies grijnst. “Die reep is dus voor mij?” “Ja hoor”, antwoordt de Witte Vos. “Maar alleen als je het niet doorvertelt.” Zo gezegd, zo gedaan en de Witte Vos smokkelt zonder problemen een maand lang Kwatta. 99 repen voor België en één reep voor de commies. Totdat de corrupte commies met een mond vol chocolade betrapt en ontslagen wordt. De Witte Vos komt er met een waarschuwing van af. Hij stopt zijn Kwatta-missie en zet zijn zinnen op het smokkelen van boter. Want boter is het perfecte smokkelproduct! De boterprijzen liggen in België een stuk hoger dan in Nederland. Vooral de boter van het boterfabriekje in Reusel, geroemd om de fluweelzachte smaak, is gewild en levert extra veel geld op.
• Bij het boterfabriekje koopt de Witte Vos goedkope pakjes boter. Die verstopt hij in één van de vele schuilhutten (11) in het bos. Hij trekt een dikke jas aan, verstopt de boter eronder en wandelt de grens over. Het gaat een paar keer goed, totdat een commies zich afvraagt: “Zo’n dikke jas, met dit warme weer?” Hij pakt de Witte Vos bij zijn kraag en zet hem naast de kachel. De boter smelt, maar de Witte Vos bekent niet. “Die boter is voor vrienden. Niks aan de hand!”
• Hierna besluit de Witte Vos om nog één keer groots uit te pakken. Als hij één volle vrachtwagentruck met Reuselse boter de grens over weet te krijgen, verdient hij zo veel dat hij kan stoppen met smokkelen! Hij bedenkt een meesterlijke list. In het holst van de nacht breekt hij in het boterfabriekje in. Hij steelt er een gigantische partij papieren wikkels, bedoeld voor de pakjes Reuselse boter. De boterwikkels neemt hij mee over de grens. 
• Diep in de Belgische bossen heeft de Witte Vos een vrachtwagen vol met oude bakstenen verscholen. Stuk voor stuk pakt hij de bakstenen in met de wikkels van de gestolen boter. En daarmee rijdt hij probleemloos naar zijn Vlaamse afnemers. Zonder aarzelen kopen ze dozen vol met bakstenen, gehuld in boterwikkels. Tegen de tijd dat ze het bedrog inzien, is de smokkelaar al lang gevlogen. Zijn ultieme list is geklaard. Duizenden kilo’s aan oude bakstenen heeft hij verkocht als dure, fluweelzachte Reuselse boter. Niemand heeft sindsdien nog gehoord van de Witte Vos, die nimmer werd gepakt.