Zoals praktisch al mijn collega’s zat ik door Sint Corona al 2 jaar opgesloten achter de theatergordijnen. Ik kon die gedwongen isolatie gelukkig zinvol verspillen door mijn autobiografie te schrijven, maar de drang om de mensen live te laten lachen zat toch serieus onder mijn hart te drukken. Nu eindelijk ook mijn publiek weer buiten mag, hoor ik hen BIS BIS BIS! roepen van in de zaal en vliegen de gordijnen vanzelf open.
