Tentoonstelling Leven en laten leven, hoe Bio Art de toekomst kleurt

Ze ontwikkelde kogelwerende mensenhuid en zet koeienmest om in textiel. Vanuit haar kunstenaarschap steekt Jalila Essaïdi (1980) voortdurend grenzen over naar andere disciplines en zet ze zich in voor een betere, mooiere wereld. Samen met Museum Jan Cunen maakt ze de tentoonstelling Leven en laten leven – Hoe Bio Art de toekomst kleurt, waarin zowel haar eigen werk als dat van andere, actuele (bio)kunstenaars te zien is. Het museum sluit hiermee aan bij het thema #100yearspharmafuture, waarmee het honderdjarig bestaan van de farmaceutische industrie in Oss wordt gevierd. 

 
“Ik heb een reuze moeilijk vraagstuk, zou er met al die (alvlees)klieren die nu naar de destructor gaan iets te beginnen zijn?” Deze vraag van de Osse vleesfabrikant Saal van Zwanenberg leidt in 1923 tot de oprichting van Organon en de introductie van insuline. Wat eerder ‘slechts’ slachtafval was, wordt nu ingezet om op grote schaal insuline te winnen. Het Osse farmaceutische bedrijf groeit uit tot een multinational en introduceert spraakmakende producten, waaronder hormoonpreparaten voor vruchtbaarheidsbehandelingen. In 1962 komt Organon met de anticonceptiepil: een uitvinding die van grote betekenis is voor de positie van de vrouw. 
 
De vraag wat je kunt doen met slachtafval komt weliswaar voort uit economische overwegingen, maar leidt uiteindelijk tot baanbrekend onderzoek. Het zijn dergelijke vragen en processen die ook Jalila Essaïdi en andere biokunstenaars bezighouden. En neem je het belang weg van een groot bedrijf, dan blijft volledige vrijheid over. Die vrijheid resulteert bijvoorbeeld in de ontwikkeling van vrouwelijk sperma door de Engelse kunstenaar Charlotte Jarvis. Na de pil een volgende grote stap in het zelfbeschikkingsrecht van de vrouw? 

Leven en laten leven- Hoe Bio Art de toekomst kleurt toont actueel, baanbrekend werk en geeft de toekomst kleur, zoals Saal van Zwanenberg de Osse industriële geschiedenis ooit een beslissende draai gaf. Het is diezelfde vrijheid die maakt dat voor deze kunstenaars een belangrijke rol is weggelegd in het verkennen van de toekomst. Vanuit het antropoceen, waarin de mens zichzelf een centrale rol toedicht, zetten we nu - voorzichtig - de eerste stappen richting een nieuw tijdperk: het symbioceen. Met Leven en laten leven verkent Museum Jan Cunen hoe we in symbiose kunnen samenleven met de natuur en andere organismen op aarde.  

Het resultaat is een waaier aan ideeën en mogelijkheden. Naast Essaïdi en Jarvis ontdek je onder meer hoe je jezelf op smaak brengt voor andere organismen (Center for Genomic Gastronomy) en houdt een modern sprookje ons een spiegel voor over onze omgang met de natuur (Berkveldt). Met werk van Jalila Essaïdi, herman de vries, Charlotte Jarvis, Tomáš Libertíny, Center for Genomic Gastronomy, Ani Liu, Martin uit den Bogaard, Ajla R. Steinvåg en René Aquarius, Tineke Schuurmans, Berkveldt (Juriaan van Berkel en Noëlle Ingeveldt), Sonja Bäumel, Maciej Głowacki, REM Atelier en Lauren Raaijmakers.